Gedicht uit m’n bundel “Kindergraf”
Denkend aan alle Oekraïense moeders en kinderen die in nood zijn
Kleurplaat
Achter de verwoeste dagen van natte ogen
ligt ze op bed, kind in de houtgreep – Haar
groene vent in het gele veld
Trots maar bang voor de zwarte nacht.
Purperen flitsen in de lucht doen haar zijn
rode taal haten waarin hij haar zal schaden
haar land besmetten, hun moeders
verkracht verdachte raketten op verwachte
plekken, niets gespaard, alles verlaten.
Het bedrog is eenzaam als ze haar okeren
ogen laat gaan langs de vele grijze stenen.
Namen eens haar bloedverwanten, zal haar
kind deze wereld erven?
Het bruine jaar is laat, ze kan niet meer
huilen
Zijn wijf! De moord! Haar geliefde!
Moe en sloom haar laatste rode kus drukt
op zijn kapotte witte lijf – gewikkeld in –
het blauw-geel van hun vleesetende liefde